Vastenavondt & Band (B) Voorstelling album 'Call Me An Angel' GC De Mena Rotselaar (10-02-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Vastenavondt info club: GC De Mena © Rootsville 2024

Looking out for the Heart of Saturday Night, voor die beleving moest ik op zaterdagavond richting 'GC De Mena' in Rotselaar. Het was daar dat het 't Wiplokaal' die avond werd omgetoverd tot een 'Zitlokaal' en dit allemaal voor de voorstelling van Vastenavondt (formely Piet) zijn nieuwe album 'Call Me An Angel'.

'Close To Home' zoals hij het zelf op de plaat komt te zingen en dat zag je eraan want aan de deur hing logischer wijs het bordje 'Sold Out'. De opnamen van dit album kwamen tot stand in de 'Fandango Studio' in 'Kerkom City' met aan de zijde van Piet heel wat uitstekende muzikanten. Enkele daarvan staan ook vanavond aan zijn zijde en het zijn niet van de minsten. Naast Piet Vastenavondt op vocals en akoestische gitaar zijn er ook nog Dirk Lekenne (slide, elektrische gitaar en backing vocals), Charly Verbinnen (elektrische guitaar) en een ritme sectie die bestaat uit  Stoy Stoffelen (drums) en Loe Dejaeghere (basgitaar en backing vocals). De organisatie daar tekende dan weer Els Marivoet voor. Aan de knoppen stond niemand minder dan Raf Devlieghere.

Nog even gezellig keuvelen met de fans en rond de klok van half negen was het dan zo ver en kwam Piet gans in zijn eentje het podium op om met zijn vertrouwde gezel, de akoestische gitaar te openen met 'Falling' uit zijn album 'The Power Of Almost Nothing' dat in 2020 werd uitgebracht. De betovering door zijn hemelse klankkleur die is er al lang want het is daardoor ook dat de kern van vaste maar ook nog te winnen fans hier zo talrijk aanwezig zijn. Uit dat sublieme debuutalbum 'I Am Wilson' van 2013 brengt hij ter ere van zijn kroost ook nog 'Daddy' in akoestische versie en roept daarna dan zijn metgezellen het podium op.

Uiteraard kon en mocht het geweldige nummer 'Would You Come Down On Me', waarmee het in 2013 allemaal begon, niet ontbreken op deze avond en zo met een ganse band heeft dit nummer nog meer volume. Met het daaropvolgende 'What's The Matter John' uit die wonderlijke debuutplaat begeven Piet en zijn band zich lichtjes op het pad van de soft-rock. Kort samengevat liedjes om naar te luisteren maar niet in het minst luisterliedjes. Met 'Close To Home' zit het inleidende voorspel er dan op en kunnen ze er aan beginnen waar deze avond er toe dient en dat is het integraal brengen van het album 'Call Me An Angel' dat als vinyl aan de merchandising stand achteraf zal te verkrijgen zijn.

Beginnen met het openingsnummer van het album staat in dit geval simultaan met de titeltrack ervan en bij het luisteren naar 'Call Me An Angel' merk ik toch even op dat wanneer Piet in de States had geleefd ten tijde van de 70-ties en dit nummer dan had geschreven er een zekere John Prine van de troon was gestoten en deze 'Angel' iconisch hadden kunnen worden. Beklijvend is zeker ook de 'whistling intro' van Piet. Yeah, Yeah!

Gaan ze vervolgens de 'Southern Rock' tour op met het lichtjes rockende 'My Love Shines For You' en nee Piet behoorde toen ook helaas niet tot de 'C,S,N&Y' clan. Het is de periode van 'kuchen en snuiten' maar toch worden deze storende elementen van de winter hier door alle fans onderdrukt om maar niets hoeven te missen van al dit moois. Enkel het telkens weerkomend applaus doet er toe vanavond.

De perfect ondersteunende ritme sectie wordt dan nog eens voorzien van een ongekende maar inhoudende power van Charly en Dirk op hun elektrische gitaren. Nummers als 'Broken Man' en 'Harmless' kan je best omschrijven als de signature van deze uitstekende singer-songwriter. Een diamant die hier gewoonweg aan de top zou moeten staan. Luister maar eens naar de single 'Down South to the Bay' waarop de kwaliteit zo komt bovendrijven.

Dat 'Vastenavondt' zich ook niet van de dagdagelijkse realiteit verscholen houdt kan je horen op het daaropvolgende 'Kindaman'. De inspiratie hiervoor kwam uit het oorlogsnieuws dat helaas alom aanwezig is. De bindteksten van Piet zijn steeds gevat en vergezeld met een humoristische noot al zullen we allen er wel eentje kunnen uitpikken uit onze realiteit waarin we leven, luister maar eens naar 'We Were Right'.

Alsof we nog niet genoeg emotioneel bij de strot werden gegrepen vanavond doe Piet er met het afsluitende 'The Last Time For Us' nog een 'emo' schepje bovenop. Een nummer dat als ondertitel 'Hugo's Lament' meekreeg, een ode aan het leven van 'Nicole en Hugo'...slik. Een overdonderend applaus ontstond daarna als respect voor Piet Vanavondt en zijn muzikale strijders. Alle superlatieven van mooi tot weergaloos mochten dan worden gebruikt en konden de monden terug dicht na het openvallen van deze 'Call Me An Angel' presentatie. Net als bij de beschrijving van het album eindig ik hier nu ook met de woorden...Piet you're an Angel!

Uiteraard kan hier niet de trappenhal worden afgedaald alvorens er een bisnummer wordt gebracht. Als toemaatje kregen we er zelfs twee met als eerste 'Rider and A King' uit zijn tweede album 'The Power of Almost Nothing' waarna we een reprise kregen van 'Call Me An Angel' met als ondersteuning een algemene samenzang...Yeah, Yeah! Niet te versmaden dit.